OCD bij honden

OCD is een veel voorkomende aandoening van het bewegingsapparaat bij honden. De afkorting OCD staat voor osteochondrosis dissecans. Het gaat om een botlaesie onder het gewrichtskraakbeen. Dit kan ertoe leiden dat het bot wordt afgestoten en het kraakbeen erboven een los gewrichtslichaam (een zogenaamde gewrichtsmuis) wordt, wat een gewrichtsoppervlakteafwijking (een zogenaamd muizenbed) veroorzaakt. Osteochondrosis dissecans kan voorkomen bij mensen en verschillende dieren, waaronder vleesvarkens en middelgrote tot grote hondenrassen, waarbij het kreupelheid veroorzaakt.

Osteochondrosis dissecans is een ontwikkelingsstoornis van het bewegingsapparaat. De vorming van kraakbeen is verstoord. Normaal gesproken krijgen de gewrichtskraakbeentjes hun voedingsstoffen via het gewrichtsvocht (synovia). Maar als het kraakbeen te dik wordt, is de juiste toevoer van voedingsstoffen niet meer gegarandeerd, omdat de synovia niet meer alle plekken van het kraakbeen kan bereiken.

Als dit gebeurt, noemen we het OCD bij honden. De stukjes kraakbeen kunnen helemaal loskomen, maar ook aan het kraakbeen blijven zitten. Als ze helemaal loskomen, krijg je het vrije gewrichtslichaam dat we hierboven hebben beschreven, dat aan het gewrichtskapsel kan vastgroeien. Het gewrichtsvloeistof zorgt ervoor dat het weer wordt gevoed, waardoor het verder groeit en verbenigt.

OCD bij honden gaat vaak gepaard met gewrichtsontstekingen en kan daardoor leiden tot secundaire artrose. Dit zou een bijkomende aandoening zijn van osteochondrosis dissecans. De oorzaken van OCD bij honden zijn niet helemaal duidelijk. Het is geen ziekte die specifiek door ouderdom of slijtage wordt veroorzaakt, want het komt niet vaker voor bij oudere honden, maar juist bij jonge honden (in de vierde tot zevende levensmaand). Er wordt echter aangenomen dat er meerdere factoren zijn die een rol spelen bij het ontstaan van osteochondrosis dissecans. Deze zijn onder andere:

• hormonale stoornissen
• fouten in de voeding
• overbelasting van het gewricht
• hondenras

Omdat OCD bij honden vaker voorkomt bij bepaalde rassen, wordt aangenomen dat er bij deze hondenrassen een genetische aanleg is. Het gaat voornamelijk om middelgrote tot grote rassen, terwijl osteochondrosis dissecans bij kleine hondenrassen uiterst zeldzaam is. Het risico op OCD bij honden is onder andere verhoogd bij deze hondenrassen:

Duitse herdershond

Belgische herdershond

Newfoundlander

Duitse dog

Duitse boxer

Rottweiler

Labrador

Golden retriever

Vooral voor jonge honden is een evenwichtige voeding super belangrijk. Als ze niet goed eten, kan het risico op OCD bij honden flink toenemen.

Jonge honden hebben ook genoeg vitamine D, calcium en fosfor nodig, maar niet te veel. Als ze te veel of te weinig van deze vitamines en mineralen binnenkrijgen, kan dat de rijping van kraakbeencellen verstoren. In het ergste geval kan dit leiden tot verdikking van het gewrichtskraakbeen en dus tot OCD bij honden.

De hormoonhuishouding van jonge honden is ook een factor die kan leiden tot OCD bij honden. Hormonale stoornissen kunnen ervoor zorgen dat het kraakbeen te veel groeit. Als daar nog een doorbloedingsstoornis in het gewricht bijkomt, krijgt het kraakbeen niet genoeg voedingsstoffen. Een OCD-test kan laten zien of de hormonen de oorzaak zijn van de aandoening.

Dat OCD bij honden door overbelasting kan ontstaan, blijkt uit het feit dat puppy's en jonge honden er veel vaker last van hebben. Het bewegingsapparaat van deze jonge honden is nog niet helemaal klaar. Het reageert daarom gevoelig op overbelasting. Dit gebeurt bijvoorbeeld als mensen veel met het jonge dier spelen en ravotten. Hierdoor kan het te veel worden belast. Dit kan bij honden leiden tot OCD. Er kunnen ook andere blijvende gewrichtsproblemen ontstaan.

De ziekte kan onder andere worden vastgesteld met een OCD-test. Deze bestaat uit verschillende medische onderzoeken. Eigenaren kunnen OCD herkennen aan een manke gang van hun viervoeter. Vooral de schoudergewrichten, knieën, ellebogen en spronggewrichten worden door kraakbeendegeneratie aangetast.

Als deze gewrichten niet meer goed werken, gaat de hond mank lopen, wat erg ongebruikelijk is voor een jonge hond.

Een speciale OCD-test is ook bedoeld om te kijken of de jonge hond nog lekker beweegt. Als hij, ondanks dat hij eerst nog lekker beweeglijk was, wat normaal is voor jonge dieren, ineens niet meer wil bewegen en zijn gewrichten ook nog eens opgezwollen lijken, kunnen baasjes misschien OCD herkennen.

Als je een hond hebt en denkt dat hij OCD heeft, moet je hem naar de dierenarts brengen. De dierenarts moet eerst andere mogelijke gewrichtsproblemen uitsluiten. Artrose is heel zeldzaam bij jonge honden, maar het kan wel. De dierenarts zal het vermoeden met een speciale OCD-test bevestigen. Hij voelt aan de gewrichten en beweegt ze een beetje met de hand. Daarnaast worden er röntgenfoto's en een MRI-scan gemaakt. Ook een gewrichtsonderzoek kan deel uitmaken van de OCD-test. Het is belangrijk om OCD heel precies te herkennen om de juiste behandeling te kunnen starten.

Afhankelijk van hoe erg de osteochondrosis dissecans is, zal de dierenarts verschillende dingen doen om OCD te behandelen. Het is belangrijk om te weten of er al stukjes kraakbeen los zijn gekomen. Als dat nog niet het geval is, kan de dierenarts OCD alleen met ontstekingsremmers behandelen.

Hij zal ook aanraden om de hond wat rustiger aan te doen en zijn voeding aan te passen. Als de dierenarts losse stukjes kraakbeen ziet, zal hij een operatie aanraden. Na de operatie moet het gewricht een paar weken rusten. Daarnaast zal er een specifieke fysiotherapie worden voorgeschreven.

Als je je hond op tijd laat behandelen voor OCD, zijn de kansen op herstel goed. Daarom is het belangrijk om beginnende OCD vroeg te herkennen. Er zijn ook dingen die je kunt doen om het te voorkomen. Het eten moet echt passen bij wat je hond nodig heeft en je moet voorkomen dat hij te veel belast wordt.